Cultuursmakers

Zutendaal

Paaseierenwandeling: Van Millen naar Elst en het Beure Beumke

Vijftien jaar geleden maakten we deze wandeling. Hoe ziet het er nu uit?

Datum: 22/04/2019
Uur: 14:00
Plaats: Vijverplein, Zutendaal
Prijs leden: 0
Prijs niet-leden: 0
Type: Wandeling of fietstocht

Van Millen naar Elst en het Beure Beumke

Samenkomst : Vijverplein om 14.00 u

Vertrek : parking van het cultureel centrum (Stikkelsteef 7) in Millen om 14u.30

Wandelafstand : ca. 8,5 km

Wandelschoenen : stevige schoenen (aangepast aan verharde wegen door het veld)

Wij wandelen eerst langs de Motheuvel (geen Romeinse tumulus maar een middeleeuwse schans) en de Waterburcht (uit de 14 de eeuw maar in de 17 de eeuw omgebouwd tot een kasteel in Maasstijl) waarvan een vleugel nu dienst doet als wandel- en fietscafé.

Wij wandelen nog even langs de rand van het dorp Millen maar verlaten dan het dal en trekken via een lange holle weg naar Elst onder de E313 autostrade door.

Wij slaan links af naar de open velden op het plateau. Op Voeren na bevinden wij ons hier op het hoogste punt van Limburg (151m). In dit open landschap heb je bij helder weer een prachtig uitzicht over het gebied aan de taalgrens. Aan de horizon zie je de mijnterrils, de schouwen van de cementfabriek Enci, de Observant in Kanne en de kerktoren van Herderen.

 

Wij wandelen nu over de autostrade Vooraleer terug naar Millen af te draaien wandelen wij op de T-kruising een 200 m naar rechts tot bij een eenzame boom. Het stond, 15 jaar geleden nog, een uitgeholde paardenkastanjeboom met een stamomtrek van 4m., hier in 1824 geplant en in Millen en Val-Meer het Beure Beumke (de boom van Boirs ) genoemd. Hij staat net op de grens tussen Limburg en Luik, tussen Millen en Boirs, op de taalgrens dus. Voor de inwoners van Boirs en Roclenge is het l’arbre du gibet (de galgenboom) alhoewel de galg tijdens de Franse revolutie werd vervangen door de vrijheidsboom. (Noot: De oude boom is inmiddels afgestorven en vervangen door een nieuwe boom, omringd door een lavendel aanplanting)

Voorbij deze grensboom gaat het steil naar beneden naar de vallei van de Jeker. Maar wij keren op onze stappen terug en wandelen in de richting van Millen door de vruchtbare velden van droog Haspengouw. Droog wil hier niet zeggen onvruchtbaar maar verwijst naar de krijtlagen die het water makkelijk laten doorsijpelen en wateroverlast voorkomen. Soms komen die aan de oppervlak zoals wij iets verder aan onze rechterkant zien waar de ingang van de grotten van Coolen ligt in een bosje. Hier hebben wij vroeger nog gewandeld (Zie: Van Val naar de grotten van Coolen). Het zijn mergelgrotten waar vroeger mergel uitgehaald werd, dan champignons in gekweekt en nu overwinteren er vleermuizen.

Dat Millen altijd een welvarend landbouwdorp geweest is merk je aan de vele gerestaureerde vierkantshoeves waarvan echter de grote meerderheid een andere bestemming gekregen heeft. Denk maar aan hoeve De Wallef (nu een complex van restaurant en feestzalen) en hoeve Henrotte dat omgebouwd werd tot een woonerf.

Als er nog tijd is wandelen wij nog rond de Sint-Stefanuskerk met het ommuurde kerkhof of nemen een van de smalle paadjes die tussen de huizen naar de kerk toelopen.

Het bronzen beeldje op de stoep van de hoeve Henrotte is een geschenk van de carnavalgroep ‘De kattenvillers‘. Op de sokkel vind je in het Mils dialekt een rijmgedicht: “ Millen, waar ze de katten villen… “ 

<
>
x