Concert in Bozar
Concert voor piano en orkest, op. 16, Edvard Grieg
Symfonie nr. 10, op. 93, Dmitri Sjostakovitsj
| Datum: |
25/02/2018 tot 01/01/1970 |
| Uur: |
15:00 |
| Plaats: |
BOZAR Paleis voor Schone Kunsten |
| Plaats van bijeenkomst: |
2860 Sint-Katelijne-Waver, aan het station |
| Prijs leden: |
16 |
| Prijs niet-leden: |
18 |
| Thema: |
Muziek
|
| Type: |
Evenement |
Concert voor piano en orkest, op. 16, Edvard Grieg
Het pianoconcert in a mineur, opus 16 in a mineur uit 1868 is een concert voor piano en orkest van de Noorse componist Edvard Grieg. Hoewel het een vroeg werk van Grieg is (hij was 25), is het één van de bekendste werken uit zijn oeuvre geworden. Het kwam onlangs nog in de aandacht bij "Thomas Vanderveken speelt het hard".
Het pianoconcert bestaat uit drie delen:
- I. Allegro molto moderato (4/4 maat, a mineur)
- Het Allegro molto moderato opent dramatisch met kort paukengeroffel gevolgd door heroïsche akkoorden van de piano. Een kleine mars in mineur wordt gespeeld door de blazerssectie. De muziek ontwikkelt zich tot een klagelijke melodie die overgaat in een levendige dans van de piano. De stemming slaat om wanneer door de cellisten een trage melodie wordt gespeeld. Dit thema neemt de piano over, totdat het verandert in een serie groteske akkoorden van de piano. De trompet opent een nieuwe marsmelodie, die wordt overgenomen door de fluit, hoorn en piano. Een herhaling van het hoofdthema volgt met een aantal variaties daarop. De cadens voor de piano komt nu naar voren. Gestaag zet het orkest in, waarna piano en orkest het Allegro molto moderato afsluiten.
Pianopartij van de openingsmaten van het 1
e deel (
Allegro molto moderato).
- II. Adagio (3/8 maat, Des majeur)
- Het korte Adagio wordt geïntroduceerd door de strijkers die een subtiele melodie spelen. De piano speelt sereen en stemmig.
- III. Allegro moderato molto e marcato (2/4 maat, a mineur)
- De finale, een Allegro moderato molto e marcato, wordt ingeluid door de klarinetten en fagotten. Het pianospel leidt tot een Noorse dans, genaamd Halling. Het dansthema wordt overgenomen door het orkest, maar de piano maakt zich daarvan los en gaat over in een andere dans. Een plechtiger tempo volgt hierna. De sfeer slaat om wanneer de fluit een intermezzo speelt waarin Grieg facetten uit het Noorse landschap de revue laat passeren. De stemming wordt vrolijker wanneer het orkest het thema van de fluit overneemt en eindigt met een krachtige coda.
Symfonie nr. 10, op. 93, Dmitri Sjostakovitsj
De tijd waarin de symfonie tot stand kwam is onduidelijk. Volgens de componist zelf was het tussen juli en oktober 1953, maar vriendin Tatjana Nikolajeva beweerde dat het stuk al in 1951 voltooid was. Volgens andere bronnen had de componist zelfs in 1946 al gedeelten af.
De symfonie heeft de klassieke vierdelige structuur:
- Moderato (circa 24 minuten)
- Allegro (circa 4 minuten)
- Allegretto (circa 12,5 minuten)
- Andante – Allegro (circa 14 minuten).
