Van Eyck. Een optische revolutie, de grootste Van Eyck-tentoonstelling ooit (gids Tamara Ingels)
Jan Van Eyck en de vrouwen, stadswandeling
| Datum: | 22/02/2020 |
| Uur van samenkomst: | 08:00 |
| Plaats: | OC Berkenhof |
| Adres: | Beekstraat 25, 3070 Kortenberg |
| Prijs leden: | 59,00 |
| Prijs niet-leden: | 65,00 |
| Thema: |
Beeldende kunst |
| Type: | Groepsbezoek |
Jan Van Eyck. Een optische revolutie
Wereldwijd worden er van de kunstenaar slechts een twintigtal werken bewaard. Zeer uitzonderlijk reist een substantieel aantal naar Gent, waar ze getoond worden naast werken van zijn meest getalenteerde tijdgenoten.
Om Van Eycks optische revolutie tastbaar te maken zullen zijn schilderijen naast de werken van zijn meest getalenteerde tijdgenoten uit Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje geplaatst worden. 'Van Eyck. Een optische revolutie' wordt zonder meer een once-in-a-lifetime ervaring tijdens het Van Eyck-themajaar in 2020 in Gent.
Tussen hof en stad
Jan van Eyck (ca. 1390-1441) was hofschilder van de Bourgondische hertog Filips de Goede (1396-1467). De flamboyante hertog en zijn gezelschap omringden zich met de beste kunstenaars. Tezelfdertijd floreerden de Vlaamse handelssteden Gent en Brugge. Rijke kooplui en politici spiegelden zich aan de pracht en praal van het hof en waren op hun beurt afnemers van luxeproducten. Dit was de creatieve omgeving van Jan van Eyck, tussen hof en stad, en tussen kunst en ambacht.
Het hoogtepunt van de laat-middeleeuwse kunst
Van Eyck stak uit boven zijn tijdgenoten en ontketende een optische revolutie. Met zijn weergaloze techniek en observatievermogen tilde hij de olieverfschilderkunst tot ongekende hoogten en bepaalde de verdere koers van de schilderkunst. Zijn meesterwerk is 'De Aanbidding van het Lam Gods' (Sint-Baafskathedraal, Gent), een opdracht van de Gentse schepen Joos Vijd, dat hij na de dood van zijn broer Hubert van Eyck in 1432 afwerkte.
Centraal in de tentoonstelling staat de restauratie van de buitenluiken van 'De Aanbidding van het Lam Gods', uitgevoerd door het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK) en gestart in 2012 in het MSK. De bezoekers zullen het spectaculaire resultaat van dichtbij kunnen bewonderen van de gerestaureerde buitenluiken in directe dialoog met andere kunstwerken van Van Eyck. Dit zal leiden tot een herevaluatie van zijn kunst en de historische context waarin ze tot stand kwam.
Jan Van Eyck en de vrouwen
‘Kuttekôôôôp‘, roept Jacoba van Beieren en ze rent met wapperende rokken door de gangen van het paleis in den Haag. De dochter van de graaf van Holland is wild, bloedmooi en zestien. ‘Pùùùùùùmmel‘, schelden de hofdames nog. Ze trekken aan zijn haar en zijn oren en lopen Jacoba achterna.
Het hart van de piepjonge schilder Jan van Eyck krimpt in zijn weke slungelachtige lijf. Zijn oren beginnen te gloeien. Zijn veel te blanke huid wordt rood en die blos kruipt tot boven zijn witte wenkbrauwen ver in zijn dunne, witte haar. Met zijn doorschijnende wimpers ziet hij er helemaal uit als een marsepeinen varkentje. Zijn oudste broer Hubert noemt hem vaak plagend “spinnenkop of sprinkhaan”. Nee, hij is moeders mooiste niet, al vindt moeder Ursula natuurlijk van wel.
En zijn stiefzusje Margaretha is altijd dol op hem geweest zolang hij zich kan herinneren. Ach, Margaretha die kan zo mooi zingen. En verhalen vertellen. En tekenen… Als ze zingt, gaat de gouden poort van de hemel open. Dan ontsnappen de engelen en duikelen met hun bontgekleurde vlerken naar beneden want ze willen zingen en muziek maken met Margaretha.
Dat beeld moet ik snel optekenen, denkt Jan. Dat kan later nog van pas komen. Hij loopt naar zijn atelier, gaat aan zijn werktafel zitten en zucht. Lieve Jacoba, u kan ik niet krijgen. Nooit, helaas.
De engelen, denkt Jan en hij gaat aan het tekenen als een bezetene. Zo begon het liefdesleven van Jan van Eyck.
©
